Een hechte driehoek
Ons verhaal begint 38 jaar geleden, toen op 23 december onze vader overleed. Mama bleef achter met twee dochters van 3 en 6 jaar. Wij groeiden dus op in een gezin van drie vrouwen. Mama heeft ons met veel liefde opgevoed en we waren een hecht gezin. Ze was een sterke vrouw die ons alles heeft geleerd wat nodig is om een fijn leven op te bouwen. Een paar jaar geleden werd ze ziek, aanvankelijk was de diagnose Parkinson, maar helaas ging mama hard achteruit. Om met haar eigen woorden te spreken ze holde achteruit. Ze was een vrouw die graag wandelde, praatte, hield van lezen en kwam graag onder de mensen. In 2016 was de kwaliteit van het leven voor mama eigenlijk niets meer, ze kon niet meer lopen, praten ging niet meer en ze kon steeds minder zien. November 2016 nam ze de moeilijkste beslissing in haar leven en liet ons weten dat ze niet meer verder wilde leven en dat ze graag op 23 december 2016 wilde sterven. De sterfdag van papa, zo zou de cirkel weer rond zijn. Moeilijk maar we stonden en staan nog steeds achter haar besluit. Op 23 december hebben we dan ook afscheid van haar genomen.
Nadat ze was overleden kwamen wij bij de begrafenis ondernemer Kramer bv en daar zagen wij in een vitrine vingerafdrukken van overleden mensen verwerkt in sieraden of stenen. We keken elkaar aan en wisten gelijk dit moeten we ook doen.
Jaren geleden had mama al gezegd dat ze graag van de trouwringen van haar en papa ringen voor ons wilde laten maken, dit was er eigenlijk nooit van gekomen. Dan moest dit het moment zijn om als herinnering aan haar een herdenkingssieraad te laten maken.
Iris ken ik (Helga) weer van de basisschool van onze zonen en moest gelijk aan haar denken. We hebben haar uitgenodigd om samen met ons na te denken over een mooie herinnering aan mama.
Iris kwam met deze prachtige ontwerpen. Het goud is gemaakt van de trouwringen van onze ouders en omdat wij allebei geen goud dragen is het gecombineerd met zilver. In het goud is de vingerafdruk van mama verwerkt. De rode carneool was de steen in een ring van papa, waar later mama een ring voor zichzelf van had laten maken, nadat hij was overleden. De diamant in de andere ring komt uit een ring van mama. Zoals alles in ons leven harmonieus is gegaan, was hier ook weer de hechte band merkbaar, de rode carneool vond ik (Helga) erg mooi en mijn zus (Petra) vond juist de diamant mooi. De ringen zijn prachtig geworden en passen precies bij ons. Ze symboliseren onze hechte driehoek met mama en zijn ook een mooie herinnering aan papa.
Petra en Helga